Waarom reageren collega’s anders op een burn-out?

Gepubliceerd op 22 april 2022

Als je langdurig ziek bent, verwatert het contact met je collega’s. In het begin hoor je misschien nog wel eens wat, maar dat houdt al snel op. Je werk wordt verdeeld of misschien is er zelfs al iemand anders voor aangetrokken. Zo voel je niet alleen geestelijk of lichamelijk pijn, maar brengt je ziekte je ook in een isolement.

Kort ziek zijn we bijna allemaal wel eens. Een verkoudheid, een griepje of iets van dien aard waardoor je één of enkele dagen niet naar je werk gaat. Als je langer ziek bent is de reactie van je collega’s vaak afhankelijk van wat je hebt. Iemand die zijn been breekt bij het skiën, bergwandelen of van de fiets vallen, kan vaak rekenen op een fruitmand, bloemen en handtekeningen op het gips. Een psychische of mentale aandoening roept vaak veel minder van dit soort reacties op. Toch kun je van een burn-out of psychische aandoening behoorlijk ziek zijn.

De reactie op niet-lichamelijke ziektes van je collega’s is een spiegel van hoe we in de samenleving omgaan met psychische aandoeningen. Eigenlijk begrijpen we niet zo goed wat iemand heeft of hoe dat zo gekomen is. We kunnen het ons niet zo goed voorstellen. Een gebroken been is goed zichtbaar: je kunt er een foto van maken, doet er gips omheen en je loopt op krukken. Een burn-out of iets anders psychisch kun je niet fotograferen, pillen helpen niet altijd en de benodigde ondersteuning is soms moeilijk te bepalen.

Mensen die lijden aan een niet-lichamelijke aandoening zien zich dan ook vaak geconfronteerd met onbegrip. Zèlf voelen ze vaak heel goed wat er aan de hand is, maar andere mensen zien dat niet. Het onbegrip over en weer draagt bij aan vervreemding van collega’s en het werk. De vrees voor blijvend onbegrip of een stigma na genezing, maakt de drempel voor terugkeer vaak onneembaar hoog.

Mensen met een niet-lichamelijke aandoening komen dan ook vaker dan mensen met een lichamelijke ziekte terecht in een traject voor re-integratie 2e spoor. Dat betekent dat ze uiteindelijk bij een andere werkgever aan de slag gaan. Bij een andere werkgever maken mensen die genezen zijn van een burn-out of andere mentale of psychische aandoening gemakkelijker een nieuwe start.